Definify.com
Definition 2025
circumveniens
circumveniens
Latin
Participle
circumveniēns m, f, n (genitive circumvenientis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia | ||
genitive | circumvenientis | circumvenientium | |||
dative | circumvenientī | circumvenientibus | |||
accusative | circumvenientem | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia | |
ablative | circumveniente, circumvenientī1 | circumvenientibus | |||
vocative | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia |
1When used purely as an adjective.