Definify.com
Definition 2025
cogitabundus
cogitabundus
Latin
Adjective
cōgitābundus m (feminine cōgitābunda, neuter cōgitābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōgitābundus | cōgitābunda | cōgitābundum | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābunda | |
| genitive | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābundī | cōgitābundōrum | cōgitābundārum | cōgitābundōrum | |
| dative | cōgitābundō | cōgitābundō | cōgitābundīs | ||||
| accusative | cōgitābundum | cōgitābundam | cōgitābundum | cōgitābundōs | cōgitābundās | cōgitābunda | |
| ablative | cōgitābundō | cōgitābundā | cōgitābundō | cōgitābundīs | |||
| vocative | cōgitābunde | cōgitābunda | cōgitābundum | cōgitābundī | cōgitābundae | cōgitābunda | |
References
- cogitabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “cogitabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.