Definify.com
Definition 2025
coincidens
coincidens
Latin
Participle
coincīdēns m, f, n (genitive coincīdentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | coincīdēns | coincīdentēs | coincīdentia | ||
| genitive | coincīdentis | coincīdentium | |||
| dative | coincīdentī | coincīdentibus | |||
| accusative | coincīdentem | coincīdēns | coincīdentēs | coincīdentia | |
| ablative | coincīdente, coincīdentī1 | coincīdentibus | |||
| vocative | coincīdēns | coincīdentēs | coincīdentia | ||
1When used purely as an adjective.