Latin

Noun

collātrīx f ‎(genitive collātrīcis); third declension

1. (Late Latin) A female donor
   • 1729, Anaklet Reiffenstuel, Ius Canonicum Universum: Clara Methodo Juxta Titulos Quinque, Vol. 3, page 218:

     Quòd si verò Collator, vel Collatrix habites extra Ditiones Sac. Rom. Imperii, sed intra istud habeat quaedam Beneficia conferenda, saltem quatuor: tunc ipse, vel ipsa, putà Abbas, vel Abbatissa, videtur teneri ad recipiendas Primas Preces Imperatoris ratione dictorum Beneficiorum ...

   • 1733, H. Van Heussen, Historia episcopatuum foederati Belgii, page 460:

     Item volo & ordino quod dictae Vicariae collatio adme spectabit quamdiu vixero in humanis, post mortem mcam primo conferat Nicolaus de Leydis, filius fratris mei Henrici de Leyden, post obitumejus fie collatrix Aleydis de Leyden ...

   • 1858, Cornelius Hermans and Henricus van den Wijmelenberg, Annales canonicorum regularium S. Augustini ordinis S. Crucis, Vol. 2, page 149:

     Collatrix capellae S. Juliani Aquisgrani sitae certiorem reddit Archipresbyterum, se dedisse ejusdem collationem, praesentationem et jus patronatus fratribus Ordinis S. Crucis.

Declension

Third declension.

Coordinate terms

• collātor