Definify.com
Definition 2025
commendatus
commendatus
Latin
Participle
commendātus m (feminine commendāta, neuter commendātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | commendātus | commendāta | commendātum | commendātī | commendātae | commendāta | |
| genitive | commendātī | commendātae | commendātī | commendātōrum | commendātārum | commendātōrum | |
| dative | commendātō | commendātō | commendātīs | ||||
| accusative | commendātum | commendātam | commendātum | commendātōs | commendātās | commendāta | |
| ablative | commendātō | commendātā | commendātō | commendātīs | |||
| vocative | commendāte | commendāta | commendātum | commendātī | commendātae | commendāta | |
References
- commendatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- commendatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- COMMENDATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “commendatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.