Definify.com
Definition 2025
commiscens
commiscens
Latin
Participle
commiscēns m, f, n (genitive commiscentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | commiscēns | commiscentēs | commiscentia | ||
| genitive | commiscentis | commiscentium | |||
| dative | commiscentī | commiscentibus | |||
| accusative | commiscentem | commiscēns | commiscentēs | commiscentia | |
| ablative | commiscente, commiscentī1 | commiscentibus | |||
| vocative | commiscēns | commiscentēs | commiscentia | ||
1When used purely as an adjective.