Definify.com
Definition 2025
communicans
communicans
Latin
Participle
commūnicāns m, f, n (genitive commūnicantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | commūnicāns | commūnicantēs | commūnicantia | ||
| genitive | commūnicantis | commūnicantium | |||
| dative | commūnicantī | commūnicantibus | |||
| accusative | commūnicantem | commūnicāns | commūnicantēs | commūnicantia | |
| ablative | commūnicante, commūnicantī1 | commūnicantibus | |||
| vocative | commūnicāns | commūnicantēs | commūnicantia | ||
1When used purely as an adjective.