Definify.com
Definition 2025
communicans
communicans
Latin
Participle
commūnicāns m, f, n (genitive commūnicantis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | commūnicāns | commūnicantēs | commūnicantia | ||
genitive | commūnicantis | commūnicantium | |||
dative | commūnicantī | commūnicantibus | |||
accusative | commūnicantem | commūnicāns | commūnicantēs | commūnicantia | |
ablative | commūnicante, commūnicantī1 | commūnicantibus | |||
vocative | commūnicāns | commūnicantēs | commūnicantia |
1When used purely as an adjective.