Definify.com
Definition 2025
communiens
communiens
Latin
Participle
commūniēns m, f, n (genitive commūnientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | commūniēns | commūnientēs | commūnientia | ||
| genitive | commūnientis | commūnientium | |||
| dative | commūnientī | commūnientibus | |||
| accusative | commūnientem | commūniēns | commūnientēs | commūnientia | |
| ablative | commūniente, commūnientī1 | commūnientibus | |||
| vocative | commūniēns | commūnientēs | commūnientia | ||
1When used purely as an adjective.