Definify.com
Definition 2025
complementarius
complementarius
Latin
Adjective
complēmentarius m (feminine complēmentaria, neuter complēmentarium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | complēmentarius | complēmentaria | complēmentarium | complēmentariī | complēmentariae | complēmentaria | |
genitive | complēmentariī | complēmentariae | complēmentariī | complēmentariōrum | complēmentariārum | complēmentariōrum | |
dative | complēmentariō | complēmentariō | complēmentariīs | ||||
accusative | complēmentarium | complēmentariam | complēmentarium | complēmentariōs | complēmentariās | complēmentaria | |
ablative | complēmentariō | complēmentariā | complēmentariō | complēmentariīs | |||
vocative | complēmentarie | complēmentaria | complēmentarium | complēmentariī | complēmentariae | complēmentaria |
Related terms
References
- Félix Gaffiot (1934), “complementarius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- complementarius in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016