Definify.com
Definition 2025
conandus
conandus
Latin
Participle
cōnandus m (feminine cōnanda, neuter cōnandum); first/second declension
- which is to be attempted
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | cōnandus | cōnanda | cōnandum | cōnandī | cōnandae | cōnanda | |
genitive | cōnandī | cōnandae | cōnandī | cōnandōrum | cōnandārum | cōnandōrum | |
dative | cōnandō | cōnandō | cōnandīs | ||||
accusative | cōnandum | cōnandam | cōnandum | cōnandōs | cōnandās | cōnanda | |
ablative | cōnandō | cōnandā | cōnandō | cōnandīs | |||
vocative | cōnande | cōnanda | cōnandum | cōnandī | cōnandae | cōnanda |