Definify.com
Definition 2025
concertatus
concertatus
Latin
Participle
concertātus m (feminine concertāta, neuter concertātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concertātus | concertāta | concertātum | concertātī | concertātae | concertāta | |
| genitive | concertātī | concertātae | concertātī | concertātōrum | concertātārum | concertātōrum | |
| dative | concertātō | concertātō | concertātīs | ||||
| accusative | concertātum | concertātam | concertātum | concertātōs | concertātās | concertāta | |
| ablative | concertātō | concertātā | concertātō | concertātīs | |||
| vocative | concertāte | concertāta | concertātum | concertātī | concertātae | concertāta | |