Definify.com
Definition 2025
conciliandus
conciliandus
Latin
Participle
conciliandus m (feminine concilianda, neuter conciliandum); first/second declension
- which is to be united, made friendly, reconciled, won over
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | conciliandus | concilianda | conciliandum | conciliandī | conciliandae | concilianda | |
| genitive | conciliandī | conciliandae | conciliandī | conciliandōrum | conciliandārum | conciliandōrum | |
| dative | conciliandō | conciliandō | conciliandīs | ||||
| accusative | conciliandum | conciliandam | conciliandum | conciliandōs | conciliandās | concilianda | |
| ablative | conciliandō | conciliandā | conciliandō | conciliandīs | |||
| vocative | conciliande | concilianda | conciliandum | conciliandī | conciliandae | concilianda | |