Definify.com
Definition 2025
concipiëren
concipiëren
Dutch
Verb
concipiëren
- (transitive) to conceive
Inflection
| Inflection of concipiëren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | concipiëren | |||
| past singular | concipieerde | |||
| past participle | geconcipieerd | |||
| infinitive | concipiëren | |||
| gerund | concipiëren n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | concipieer | concipieerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | concipieert | concipieerde | ||
| 2nd person sing. (u) | concipieert | concipieerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | concipieert | concipieerde | ||
| 3rd person singular | concipieert | concipieerde | ||
| plural | concipiëren | concipieerden | ||
| subjunctive sing.1 | concipiëre | concipieerde | ||
| subjunctive plur.1 | concipiëren | concipieerden | ||
| imperative sing. | concipieer | |||
| imperative plur.1 | concipieert | |||
| participles | concipiërend | geconcipieerd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
- concept
- conceptie