Definify.com
Definition 2025
concipiens
concipiens
Latin
Participle
concipiēns m, f, n (genitive concipientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | concipiēns | concipientēs | concipientia | ||
| genitive | concipientis | concipientium | |||
| dative | concipientī | concipientibus | |||
| accusative | concipientem | concipiēns | concipientēs | concipientia | |
| ablative | concipiente, concipientī1 | concipientibus | |||
| vocative | concipiēns | concipientēs | concipientia | ||
1When used purely as an adjective.