Definify.com
Definition 2025
concitandus
concitandus
Latin
Participle
concitandus m (feminine concitanda, neuter concitandum); first/second declension
- which is to be roused
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concitandus | concitanda | concitandum | concitandī | concitandae | concitanda | |
| genitive | concitandī | concitandae | concitandī | concitandōrum | concitandārum | concitandōrum | |
| dative | concitandō | concitandō | concitandīs | ||||
| accusative | concitandum | concitandam | concitandum | concitandōs | concitandās | concitanda | |
| ablative | concitandō | concitandā | concitandō | concitandīs | |||
| vocative | concitande | concitanda | concitandum | concitandī | concitandae | concitanda | |