Definify.com
Definition 2025
concitaturus
concitaturus
Latin
Participle
concitātūrus m (feminine concitātūra, neuter concitātūrum); first/second declension
- about to rouse
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concitātūrus | concitātūra | concitātūrum | concitātūrī | concitātūrae | concitātūra | |
| genitive | concitātūrī | concitātūrae | concitātūrī | concitātūrōrum | concitātūrārum | concitātūrōrum | |
| dative | concitātūrō | concitātūrō | concitātūrīs | ||||
| accusative | concitātūrum | concitātūram | concitātūrum | concitātūrōs | concitātūrās | concitātūra | |
| ablative | concitātūrō | concitātūrā | concitātūrō | concitātūrīs | |||
| vocative | concitātūre | concitātūra | concitātūrum | concitātūrī | concitātūrae | concitātūra | |