Definify.com
Definition 2024
confabulandus
confabulandus
Latin
Participle
cōnfābulandus m (feminine cōnfābulanda, neuter cōnfābulandum); first/second declension
- which is to be conversed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnfābulandus | cōnfābulanda | cōnfābulandum | cōnfābulandī | cōnfābulandae | cōnfābulanda | |
| genitive | cōnfābulandī | cōnfābulandae | cōnfābulandī | cōnfābulandōrum | cōnfābulandārum | cōnfābulandōrum | |
| dative | cōnfābulandō | cōnfābulandō | cōnfābulandīs | ||||
| accusative | cōnfābulandum | cōnfābulandam | cōnfābulandum | cōnfābulandōs | cōnfābulandās | cōnfābulanda | |
| ablative | cōnfābulandō | cōnfābulandā | cōnfābulandō | cōnfābulandīs | |||
| vocative | cōnfābulande | cōnfābulanda | cōnfābulandum | cōnfābulandī | cōnfābulandae | cōnfābulanda | |