Definify.com
Definition 2024
confabulatus
confabulatus
Latin
Participle
cōnfābulātus m (feminine cōnfābulāta, neuter cōnfābulātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnfābulātus | cōnfābulāta | cōnfābulātum | cōnfābulātī | cōnfābulātae | cōnfābulāta | |
| genitive | cōnfābulātī | cōnfābulātae | cōnfābulātī | cōnfābulātōrum | cōnfābulātārum | cōnfābulātōrum | |
| dative | cōnfābulātō | cōnfābulātō | cōnfābulātīs | ||||
| accusative | cōnfābulātum | cōnfābulātam | cōnfābulātum | cōnfābulātōs | cōnfābulātās | cōnfābulāta | |
| ablative | cōnfābulātō | cōnfābulātā | cōnfābulātō | cōnfābulātīs | |||
| vocative | cōnfābulāte | cōnfābulāta | cōnfābulātum | cōnfābulātī | cōnfābulātae | cōnfābulāta | |
References
- confabulatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “confabulatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.