Definify.com
Definition 2025
confictus
confictus
Latin
Participle
cōnfictus m (feminine cōnficta, neuter cōnfictum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnfictus | cōnficta | cōnfictum | cōnfictī | cōnfictae | cōnficta | |
| genitive | cōnfictī | cōnfictae | cōnfictī | cōnfictōrum | cōnfictārum | cōnfictōrum | |
| dative | cōnfictō | cōnfictō | cōnfictīs | ||||
| accusative | cōnfictum | cōnfictam | cōnfictum | cōnfictōs | cōnfictās | cōnficta | |
| ablative | cōnfictō | cōnfictā | cōnfictō | cōnfictīs | |||
| vocative | cōnficte | cōnficta | cōnfictum | cōnfictī | cōnfictae | cōnficta | |
References
- confictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- confictus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “confictus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.