Definify.com
Definition 2025
coniecturus
coniecturus
Latin
Participle
coniectūrus m (feminine coniectūra, neuter coniectūrum); first/second declension
- about to connect
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | coniectūrus | coniectūra | coniectūrum | coniectūrī | coniectūrae | coniectūra | |
| genitive | coniectūrī | coniectūrae | coniectūrī | coniectūrōrum | coniectūrārum | coniectūrōrum | |
| dative | coniectūrō | coniectūrō | coniectūrīs | ||||
| accusative | coniectūrum | coniectūram | coniectūrum | coniectūrōs | coniectūrās | coniectūra | |
| ablative | coniectūrō | coniectūrā | coniectūrō | coniectūrīs | |||
| vocative | coniectūre | coniectūra | coniectūrum | coniectūrī | coniectūrae | coniectūra | |