Definify.com
Definition 2025
coniuncturus
coniuncturus
Latin
Participle
coniunctūrus m (feminine coniunctūra, neuter coniunctūrum); first/second declension
- about to connect
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | coniunctūrus | coniunctūra | coniunctūrum | coniunctūrī | coniunctūrae | coniunctūra | |
| genitive | coniunctūrī | coniunctūrae | coniunctūrī | coniunctūrōrum | coniunctūrārum | coniunctūrōrum | |
| dative | coniunctūrō | coniunctūrō | coniunctūrīs | ||||
| accusative | coniunctūrum | coniunctūram | coniunctūrum | coniunctūrōs | coniunctūrās | coniunctūra | |
| ablative | coniunctūrō | coniunctūrā | coniunctūrō | coniunctūrīs | |||
| vocative | coniunctūre | coniunctūra | coniunctūrum | coniunctūrī | coniunctūrae | coniunctūra | |