Definify.com
Definition 2025
conjugeren
conjugeren
Dutch
Verb
conjugeren
- (transitive, grammar) to conjugate
- (transitive, biology) to conjugate
- (reflexive, obsolete) to unify, to join together
Inflection
| Inflection of conjugeren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | conjugeren | |||
| past singular | conjugeerde | |||
| past participle | geconjugeerd | |||
| infinitive | conjugeren | |||
| gerund | conjugeren n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | conjugeer | conjugeerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | conjugeert | conjugeerde | ||
| 2nd person sing. (u) | conjugeert | conjugeerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | conjugeert | conjugeerde | ||
| 3rd person singular | conjugeert | conjugeerde | ||
| plural | conjugeren | conjugeerden | ||
| subjunctive sing.1 | conjugere | conjugeerde | ||
| subjunctive plur.1 | conjugeren | conjugeerden | ||
| imperative sing. | conjugeer | |||
| imperative plur.1 | conjugeert | |||
| participles | conjugerend | geconjugeerd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
(in grammar):