Definify.com
Definition 2025
consatus
consatus
Latin
Participle
cōnsatus m (feminine cōnsata, neuter cōnsatum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnsatus | cōnsata | cōnsatum | cōnsatī | cōnsatae | cōnsata | |
| genitive | cōnsatī | cōnsatae | cōnsatī | cōnsatōrum | cōnsatārum | cōnsatōrum | |
| dative | cōnsatō | cōnsatō | cōnsatīs | ||||
| accusative | cōnsatum | cōnsatam | cōnsatum | cōnsatōs | cōnsatās | cōnsata | |
| ablative | cōnsatō | cōnsatā | cōnsatō | cōnsatīs | |||
| vocative | cōnsate | cōnsata | cōnsatum | cōnsatī | cōnsatae | cōnsata | |
References
- consatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “consatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.