Definify.com
Definition 2025
consiliatus
consiliatus
Latin
Participle
cōnsiliātus m (feminine cōnsiliāta, neuter cōnsiliātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnsiliātus | cōnsiliāta | cōnsiliātum | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliāta | |
| genitive | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliātī | cōnsiliātōrum | cōnsiliātārum | cōnsiliātōrum | |
| dative | cōnsiliātō | cōnsiliātō | cōnsiliātīs | ||||
| accusative | cōnsiliātum | cōnsiliātam | cōnsiliātum | cōnsiliātōs | cōnsiliātās | cōnsiliāta | |
| ablative | cōnsiliātō | cōnsiliātā | cōnsiliātō | cōnsiliātīs | |||
| vocative | cōnsiliāte | cōnsiliāta | cōnsiliātum | cōnsiliātī | cōnsiliātae | cōnsiliāta | |