Definify.com
Definition 2025
contemeratus
contemeratus
Latin
Participle
contemerātus m (feminine contemerāta, neuter contemerātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | contemerātus | contemerāta | contemerātum | contemerātī | contemerātae | contemerāta | |
| genitive | contemerātī | contemerātae | contemerātī | contemerātōrum | contemerātārum | contemerātōrum | |
| dative | contemerātō | contemerātō | contemerātīs | ||||
| accusative | contemerātum | contemerātam | contemerātum | contemerātōs | contemerātās | contemerāta | |
| ablative | contemerātō | contemerātā | contemerātō | contemerātīs | |||
| vocative | contemerāte | contemerāta | contemerātum | contemerātī | contemerātae | contemerāta | |