Definify.com
Definition 2025
conturbatus
conturbatus
Latin
Participle
conturbātus m (feminine conturbāta, neuter conturbātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | conturbātus | conturbāta | conturbātum | conturbātī | conturbātae | conturbāta | |
| genitive | conturbātī | conturbātae | conturbātī | conturbātōrum | conturbātārum | conturbātōrum | |
| dative | conturbātō | conturbātō | conturbātīs | ||||
| accusative | conturbātum | conturbātam | conturbātum | conturbātōs | conturbātās | conturbāta | |
| ablative | conturbātō | conturbātā | conturbātō | conturbātīs | |||
| vocative | conturbāte | conturbāta | conturbātum | conturbātī | conturbātae | conturbāta | |
References
- conturbatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conturbatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “conturbatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.