Definify.com
Definition 2025
convaliturus
convaliturus
Latin
Participle
convalitūrus m (feminine convalitūra, neuter convalitūrum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | convalitūrus | convalitūra | convalitūrum | convalitūrī | convalitūrae | convalitūra | |
| genitive | convalitūrī | convalitūrae | convalitūrī | convalitūrōrum | convalitūrārum | convalitūrōrum | |
| dative | convalitūrō | convalitūrō | convalitūrīs | ||||
| accusative | convalitūrum | convalitūram | convalitūrum | convalitūrōs | convalitūrās | convalitūra | |
| ablative | convalitūrō | convalitūrā | convalitūrō | convalitūrīs | |||
| vocative | convalitūre | convalitūra | convalitūrum | convalitūrī | convalitūrae | convalitūra | |