Definify.com
Definition 2025
convalitus
convalitus
Latin
Participle
convalitus m (feminine convalita, neuter convalitum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | convalitus | convalita | convalitum | convalitī | convalitae | convalita | |
| genitive | convalitī | convalitae | convalitī | convalitōrum | convalitārum | convalitōrum | |
| dative | convalitō | convalitō | convalitīs | ||||
| accusative | convalitum | convalitam | convalitum | convalitōs | convalitās | convalita | |
| ablative | convalitō | convalitā | convalitō | convalitīs | |||
| vocative | convalite | convalita | convalitum | convalitī | convalitae | convalita | |