Definify.com
Definition 2025
creditus
creditus
Latin
Participle
crēditus m (feminine crēdita, neuter crēditum); first/second declension
- lent, loaned, having been loaned
- committed, consigned, having been entrusted to
- trusted, having confided in
- believed in, trusted in, having given credence to
- believed, having been believed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | crēditus | crēdita | crēditum | crēditī | crēditae | crēdita | |
| genitive | crēditī | crēditae | crēditī | crēditōrum | crēditārum | crēditōrum | |
| dative | crēditō | crēditō | crēditīs | ||||
| accusative | crēditum | crēditam | crēditum | crēditōs | crēditās | crēdita | |
| ablative | crēditō | crēditā | crēditō | crēditīs | |||
| vocative | crēdite | crēdita | crēditum | crēditī | crēditae | crēdita | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Romansh: cret
- Venetian: creto
References
- CREDITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “creditus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to repay a loan: pecuniam creditam solvere
- to repay a loan: pecuniam creditam solvere