Definify.com
Definition 2025
criminandus
criminandus
Latin
Participle
crīminandus m (feminine crīminanda, neuter crīminandum); first/second declension
- which is to be accused
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | crīminandus | crīminanda | crīminandum | crīminandī | crīminandae | crīminanda | |
| genitive | crīminandī | crīminandae | crīminandī | crīminandōrum | crīminandārum | crīminandōrum | |
| dative | crīminandō | crīminandō | crīminandīs | ||||
| accusative | crīminandum | crīminandam | crīminandum | crīminandōs | crīminandās | crīminanda | |
| ablative | crīminandō | crīminandā | crīminandō | crīminandīs | |||
| vocative | crīminande | crīminanda | crīminandum | crīminandī | crīminandae | crīminanda | |