Definify.com
Definition 2025
criminator
criminator
Latin
Noun
crīminātor m (genitive crīminātōris); third declension
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | crīminātor | crīminātōrēs |
| genitive | crīminātōris | crīminātōrum |
| dative | crīminātōrī | crīminātōribus |
| accusative | crīminātōrem | crīminātōrēs |
| ablative | crīminātōre | crīminātōribus |
| vocative | crīminātor | crīminātōrēs |
References
- criminator in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- criminator in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “criminator”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.