Definify.com

Definition 2024

cuimil

cuimil

Irish

Verb

cuimil ‎(present analytic cuimlíonn, future analytic cuimleoidh, verbal noun cuimilt, past participle cuimilte)

to rub, wipe

Conjugation

Second Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	cuimlím	cuimlíonn tú; cuimlír^†	cuimlíonn sé, sí	cuimlímid; cuimlíonn muid	cuimlíonn sibh	cuimlíonn siad; cuimlíd^†	a chuimlíonn; a chuimlíos / a gcuimlíonn; a gcuimlíos	cuimlítear
	past	chuimil mé; chuimlíos	chuimil tú; chuimlís	chuimil sé, sí	chuimlíomar; chuimil muid	chuimil sibh; chuimlíobhair	chuimil siad; chuimlíodar	a chuimil / ar chuimil*	cuimlíodh
	past habitual	chuimlínn	chuimlíteá	chuimlíodh sé, sí	chuimlímis; chuimlíodh muid	chuimlíodh sibh	chuimlídís; chuimlíodh siad	a chuimlíodh / ar chuimlíodh*	chuimlítí
	future	cuimleoidh mé; cuimleod; cuimleochaidh mé^†	cuimleoidh tú; cuimleoir^†; cuimleochaidh tú^†	cuimleoidh sé, sí; cuimleochaidh sé, sí^†	cuimleoimid; cuimleoidh muid; cuimleochaimid^†; cuimleochaidh muid^†	cuimleoidh sibh; cuimleochaidh sibh^†	cuimleoidh siad; cuimleoid^†; cuimleochaidh siad^†	a chuimleoidh; a chuimleos; a chuimleochaidh^†; a chuimleochas^† / a gcuimleoidh; a gcuimleos; a gcuimleochaidh^†; a gcuimleochas^†	cuimleofar; cuimleochar^†
conditional		chuimleoinn; chuimleochainn^†	chuimleofá; chuimleochthá^†	chuimleodh sé, sí; chuimleochadh sé, sí^†	chuimleoimis; chuimleodh muid; chuimleochaimis^†; chuimleochadh muid^†	chuimleodh sibh; chuimleochadh sibh^†	chuimleoidís; chuimleodh siad; chuimleochadh siad^†	a chuimleodh; a chuimleochadh^† / ar chuimleodh; ar chuimleochadh^†	chuimleofaí; chuimleochthaí^†
subjunctive	present	go gcuimlí mé; go gcuimlíod^†	go gcuimlí tú; go gcuimlír^†	go gcuimlí sé, sí	go gcuimlímid; go gcuimlí muid	go gcuimlí sibh	go gcuimlí siad; go gcuimlíd^†	—	go gcuimlítear
subjunctive	past	dá gcuimlínn	dá gcuimlíteá	dá gcuimlíodh sé, sí	dá gcuimlímis; dá gcuimlíodh muid	dá gcuimlíodh sibh	dá gcuimlídís; dá gcuimlíodh siad	—	dá gcuimlítí
imperative		cuimlím	cuimil	cuimlíodh sé, sí	cuimlímis	cuimlígí; cuimlídh^†	cuimlídís	—	cuimlítear
verbal noun		cuimilt
past participle		cuimilte

*Indirect relative
† Dialect form

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cuimil	chuimil	gcuimil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.