Definify.com
Definition 2025
dangen
dangen
Luxembourgish
Etymology
From Old High German dingōn, from earlier thingōn, from Proto-Germanic *þingōną. Cognate with German dingen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdɑŋən/
 - Rhymes: -ɑŋən
 
Verb
dangen (third-person singular present dangt, past participle gedangt, auxiliary verb hunn)
-  to hire, to engage
-  Luxembourgish translation of Matthew 20:7:
-  Si hunn him geäntwert: "Well keen äis gedangt huet." Hie sot zu hinnen: "Gitt och dir an de Wéngert!"
- They answered him: "Because nobody has hired us." He said to them: "You go also to the vineyard!"
 
 
 -  Si hunn him geäntwert: "Well keen äis gedangt huet." Hie sot zu hinnen: "Gitt och dir an de Wéngert!"
 
 -  Luxembourgish translation of Matthew 20:7:
 
Conjugation
| Regular | ||
|---|---|---|
| infinitive | dangen | |
| participle | gedangt | |
| auxiliary | hunn | |
|  present indicative  | 
imperative | |
| 1st singular | dangen | — | 
| 2nd singular | dangs | dang | 
| 3rd singular | dangt | — | 
| 1st plural | dangen | — | 
| 2nd plural | dangt | dangt | 
| 3rd plural | dangen | — | 
| (n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. | ||