Definify.com
Definition 2024
declamandus
declamandus
Latin
Participle
dēclāmandus m (feminine dēclāmanda, neuter dēclāmandum); first/second declension
- which is to be declamed
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dēclāmandus | dēclāmanda | dēclāmandum | dēclāmandī | dēclāmandae | dēclāmanda | |
| genitive | dēclāmandī | dēclāmandae | dēclāmandī | dēclāmandōrum | dēclāmandārum | dēclāmandōrum | |
| dative | dēclāmandō | dēclāmandō | dēclāmandīs | ||||
| accusative | dēclāmandum | dēclāmandam | dēclāmandum | dēclāmandōs | dēclāmandās | dēclāmanda | |
| ablative | dēclāmandō | dēclāmandā | dēclāmandō | dēclāmandīs | |||
| vocative | dēclāmande | dēclāmanda | dēclāmandum | dēclāmandī | dēclāmandae | dēclāmanda | |