Definify.com
Definition 2025
decurians
decurians
Latin
Participle
decuriāns m, f, n (genitive decuriantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | decuriāns | decuriantēs | decuriantia | ||
| genitive | decuriantis | decuriantium | |||
| dative | decuriantī | decuriantibus | |||
| accusative | decuriantem | decuriāns | decuriantēs | decuriantia | |
| ablative | decuriante, decuriantī1 | decuriantibus | |||
| vocative | decuriāns | decuriantēs | decuriantia | ||
1When used purely as an adjective.