Definify.com
Definition 2025
deductorius
deductorius
Latin
Adjective
dēductōrius m (feminine dēductōria, neuter dēductōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | dēductōrius | dēductōria | dēductōrium | dēductōriī | dēductōriae | dēductōria | |
genitive | dēductōriī | dēductōriae | dēductōriī | dēductōriōrum | dēductōriārum | dēductōriōrum | |
dative | dēductōriō | dēductōriō | dēductōriīs | ||||
accusative | dēductōrium | dēductōriam | dēductōrium | dēductōriōs | dēductōriās | dēductōria | |
ablative | dēductōriō | dēductōriā | dēductōriō | dēductōriīs | |||
vocative | dēductōrie | dēductōria | dēductōrium | dēductōriī | dēductōriae | dēductōria |
Derived terms
Related terms
References
- deductorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “deductorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.