Definify.com
Definition 2025
deiciens
deiciens
Latin
Participle
dēiciēns m, f, n (genitive dēicientis); third declension
- throwing down, precipitating
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | dēiciēns | dēicientēs | dēicientia | ||
genitive | dēicientis | dēicientium | |||
dative | dēicientī | dēicientibus | |||
accusative | dēicientem | dēiciēns | dēicientēs | dēicientia | |
ablative | dēiciente, dēicientī1 | dēicientibus | |||
vocative | dēiciēns | dēicientēs | dēicientia |
1When used purely as an adjective.