Definify.com
Definition 2025
demandaturus
demandaturus
Latin
Participle
dēmandātūrus m (feminine dēmandātūra, neuter dēmandātūrum); first/second declension
- about to entrust
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dēmandātūrus | dēmandātūra | dēmandātūrum | dēmandātūrī | dēmandātūrae | dēmandātūra | |
| genitive | dēmandātūrī | dēmandātūrae | dēmandātūrī | dēmandātūrōrum | dēmandātūrārum | dēmandātūrōrum | |
| dative | dēmandātūrō | dēmandātūrō | dēmandātūrīs | ||||
| accusative | dēmandātūrum | dēmandātūram | dēmandātūrum | dēmandātūrōs | dēmandātūrās | dēmandātūra | |
| ablative | dēmandātūrō | dēmandātūrā | dēmandātūrō | dēmandātūrīs | |||
| vocative | dēmandātūre | dēmandātūra | dēmandātūrum | dēmandātūrī | dēmandātūrae | dēmandātūra | |