Definify.com
Definition 2025
devinciens
devinciens
Latin
Participle
dēvinciēns m, f, n (genitive dēvincientis); third declension
- binding fast, tying up
- subjugating
- obliging
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
nominative | dēvinciēns | dēvincientēs | dēvincientia | ||
genitive | dēvincientis | dēvincientium | |||
dative | dēvincientī | dēvincientibus | |||
accusative | dēvincientem | dēvinciēns | dēvincientēs | dēvincientia | |
ablative | dēvinciente, dēvincientī1 | dēvincientibus | |||
vocative | dēvinciēns | dēvincientēs | dēvincientia |
1When used purely as an adjective.