Definify.com
Definition 2025
diditus
diditus
Latin
Participle
dīditus m (feminine dīdita, neuter dīditum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīditus | dīdita | dīditum | dīditī | dīditae | dīdita | |
| genitive | dīditī | dīditae | dīditī | dīditōrum | dīditārum | dīditōrum | |
| dative | dīditō | dīditō | dīditīs | ||||
| accusative | dīditum | dīditam | dīditum | dīditōs | dīditās | dīdita | |
| ablative | dīditō | dīditā | dīditō | dīditīs | |||
| vocative | dīdite | dīdita | dīditum | dīditī | dīditae | dīdita | |
References
- diditus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press