Definify.com
Definition 2025
diducendus
diducendus
Latin
Participle
dīdūcendus m (feminine dīdūcenda, neuter dīdūcendum); first/second declension
- which is to be divided
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīdūcendus | dīdūcenda | dīdūcendum | dīdūcendī | dīdūcendae | dīdūcenda | |
| genitive | dīdūcendī | dīdūcendae | dīdūcendī | dīdūcendōrum | dīdūcendārum | dīdūcendōrum | |
| dative | dīdūcendō | dīdūcendō | dīdūcendīs | ||||
| accusative | dīdūcendum | dīdūcendam | dīdūcendum | dīdūcendōs | dīdūcendās | dīdūcenda | |
| ablative | dīdūcendō | dīdūcendā | dīdūcendō | dīdūcendīs | |||
| vocative | dīdūcende | dīdūcenda | dīdūcendum | dīdūcendī | dīdūcendae | dīdūcenda | |