Definify.com
Definition 2025
dilecturus
dilecturus
Latin
Participle
dīlēctūrus m (feminine dīlēctūra, neuter dīlēctūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīlēctūrus | dīlēctūra | dīlēctūrum | dīlēctūrī | dīlēctūrae | dīlēctūra | |
| genitive | dīlēctūrī | dīlēctūrae | dīlēctūrī | dīlēctūrōrum | dīlēctūrārum | dīlēctūrōrum | |
| dative | dīlēctūrō | dīlēctūrō | dīlēctūrīs | ||||
| accusative | dīlēctūrum | dīlēctūram | dīlēctūrum | dīlēctūrōs | dīlēctūrās | dīlēctūra | |
| ablative | dīlēctūrō | dīlēctūrā | dīlēctūrō | dīlēctūrīs | |||
| vocative | dīlēctūre | dīlēctūra | dīlēctūrum | dīlēctūrī | dīlēctūrae | dīlēctūra | |