Definify.com
Definition 2024
dimicatus
dimicatus
Latin
Participle
dīmicātus m (feminine dīmicāta, neuter dīmicātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīmicātus | dīmicāta | dīmicātum | dīmicātī | dīmicātae | dīmicāta | |
| genitive | dīmicātī | dīmicātae | dīmicātī | dīmicātōrum | dīmicātārum | dīmicātōrum | |
| dative | dīmicātō | dīmicātō | dīmicātīs | ||||
| accusative | dīmicātum | dīmicātam | dīmicātum | dīmicātōs | dīmicātās | dīmicāta | |
| ablative | dīmicātō | dīmicātā | dīmicātō | dīmicātīs | |||
| vocative | dīmicāte | dīmicāta | dīmicātum | dīmicātī | dīmicātae | dīmicāta | |