Definify.com
Definition 2025
dimissus
dimissus
Latin
Participle
dīmissus m (feminine dīmissa, neuter dīmissum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīmissus | dīmissa | dīmissum | dīmissī | dīmissae | dīmissa | |
| genitive | dīmissī | dīmissae | dīmissī | dīmissōrum | dīmissārum | dīmissōrum | |
| dative | dīmissō | dīmissō | dīmissīs | ||||
| accusative | dīmissum | dīmissam | dīmissum | dīmissōs | dīmissās | dīmissa | |
| ablative | dīmissō | dīmissā | dīmissō | dīmissīs | |||
| vocative | dīmisse | dīmissa | dīmissum | dīmissī | dīmissae | dīmissa | |
References
- dimissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dimissus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “dimissus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.