Definify.com
Definition 2025
dimittens
dimittens
Latin
Participle
dīmittēns m, f, n (genitive dīmittentis); third declension
- dismissing (sending away)
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia | ||
| genitive | dīmittentis | dīmittentium | |||
| dative | dīmittentī | dīmittentibus | |||
| accusative | dīmittentem | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia | |
| ablative | dīmittentī | dīmittentibus | |||
| vocative | dīmittēns | dīmittentēs | dīmittentia | ||