Definition 2025
dinamó
dinamó
Hungarian
Noun
dinamó (plural dinamók)
- dynamo
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) |
|
singular |
plural |
| nominative |
dinamó
|
dinamók
|
| accusative |
dinamót
|
dinamókat
|
| dative |
dinamónak
|
dinamóknak
|
| instrumental |
dinamóval
|
dinamókkal
|
| causal-final |
dinamóért
|
dinamókért
|
| translative |
dinamóvá
|
dinamókká
|
| terminative |
dinamóig
|
dinamókig
|
| essive-formal |
dinamóként
|
dinamókként
|
| essive-modal |
—
|
—
|
| inessive |
dinamóban
|
dinamókban
|
| superessive |
dinamón
|
dinamókon
|
| adessive |
dinamónál
|
dinamóknál
|
| illative |
dinamóba
|
dinamókba
|
| sublative |
dinamóra
|
dinamókra
|
| allative |
dinamóhoz
|
dinamókhoz
|
| elative |
dinamóból
|
dinamókból
|
| delative |
dinamóról
|
dinamókról
|
| ablative |
dinamótól
|
dinamóktól
|
| Possessive forms of dinamó
|
| possessor |
single possession |
multiple possessions |
| 1st person sing. |
dinamóm
|
dinamóim
|
| 2nd person sing. |
dinamód
|
dinamóid
|
| 3rd person sing. |
dinamója
|
dinamói
|
| 1st person plural |
dinamónk
|
dinamóink
|
| 2nd person plural |
dinamótok
|
dinamóitok
|
| 3rd person plural |
dinamójuk
|
dinamóik
|
References
-
↑ Tótfalusi István, Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára. Tinta Könyvkiadó, Budapest, 2005, ISBN 963 7094 20 2