Definify.com
Definition 2025
dirutus
dirutus
Latin
Participle
dīrutus m (feminine dīruta, neuter dīrutum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīrutus | dīruta | dīrutum | dīrutī | dīrutae | dīruta | |
| genitive | dīrutī | dīrutae | dīrutī | dīrutōrum | dīrutārum | dīrutōrum | |
| dative | dīrutō | dīrutō | dīrutīs | ||||
| accusative | dīrutum | dīrutam | dīrutum | dīrutōs | dīrutās | dīruta | |
| ablative | dīrutō | dīrutā | dīrutō | dīrutīs | |||
| vocative | dīrute | dīruta | dīrutum | dīrutī | dīrutae | dīruta | |
References
- dirutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dirutus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “dirutus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.