Definify.com
Definition 2024
discindendus
discindendus
Latin
Participle
dīscindendus m (feminine dīscindenda, neuter dīscindendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīscindendus | dīscindenda | dīscindendum | dīscindendī | dīscindendae | dīscindenda | |
| genitive | dīscindendī | dīscindendae | dīscindendī | dīscindendōrum | dīscindendārum | dīscindendōrum | |
| dative | dīscindendō | dīscindendō | dīscindendīs | ||||
| accusative | dīscindendum | dīscindendam | dīscindendum | dīscindendōs | dīscindendās | dīscindenda | |
| ablative | dīscindendō | dīscindendā | dīscindendō | dīscindendīs | |||
| vocative | dīscindende | dīscindenda | dīscindendum | dīscindendī | dīscindendae | dīscindenda | |