Definify.com
Definition 2024
discissus
discissus
Latin
Participle
dīscissus m (feminine dīscissa, neuter dīscissum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dīscissus | dīscissa | dīscissum | dīscissī | dīscissae | dīscissa | |
| genitive | dīscissī | dīscissae | dīscissī | dīscissōrum | dīscissārum | dīscissōrum | |
| dative | dīscissō | dīscissō | dīscissīs | ||||
| accusative | dīscissum | dīscissam | dīscissum | dīscissōs | dīscissās | dīscissa | |
| ablative | dīscissō | dīscissā | dīscissō | dīscissīs | |||
| vocative | dīscisse | dīscissa | dīscissum | dīscissī | dīscissae | dīscissa | |
References
- discissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- discissus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “discissus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.