Definify.com
Definition 2025
disciturus
disciturus
Latin
Participle
discitūrus m (feminine discitūra, neuter discitūrum); first/second declension
- About to learn
- Fēmina discitūra legit librōs.
- The woman, about to learn, reads books.
- Fēmina discitūra legit librōs.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | discitūrus | discitūra | discitūrum | discitūrī | discitūrae | discitūra | |
genitive | discitūrī | discitūrae | discitūrī | discitūrōrum | discitūrārum | discitūrōrum | |
dative | discitūrō | discitūrō | discitūrīs | ||||
accusative | discitūrum | discitūram | discitūrum | discitūrōs | discitūrās | discitūra | |
ablative | discitūrō | discitūrā | discitūrō | discitūrīs | |||
vocative | discitūre | discitūra | discitūrum | discitūrī | discitūrae | discitūra |